Party at the westcoast

Helloo everybody,

Hoe is het daar in het koude kikkerlandje? Hier is het heerlijk. Net terug van een super weekendje aan de westkust met minimaal 30 graden. Zal jullie weer even bijkletsen (en jaloers maken) over de afgelopen week.

Maandag hebben we de workshop gegeven op de universiteit in Kandy. Gelukkig ging het dit keer wel door. We hadden de klas in 2 groepen verdeeld. De ene helft kreeg eerst PMT, de andere fysio. Na anderhalf uur draaiden we om. De studenten waren in het begin erg verlegen. Als wij ze iets vroegen gaven ze geen antwoord maar zaten ze ons alleen maar schaapachtig aan te kijken en te giechelen. We hebben ze een beetje hard aangepakt (gewoon gezegd: als er niemand wat zegt, dan kiezen wij). Voelde me net een kleuterjuf af en toe.. ;-) Maar na een aantal minuten werd het wel beter. Ze kwamen los, gaven leuke reacties en stelden zelfs vragen. Een paar studenten konden we echt confronteren met hun gedrag. Je zag ze dan ook echt even schrikken en gaan nadenken. Was mooi om te zien. Na afloop kregen we leuke reacties vd studenten. Ze hadden eerst nog nooit van PMT gehoord, maar ze vonden onze workshop erg interessant en leuk. We hebben ook erg gelachen met z’n allen tijdens de activiteiten, dus het was een geslaagde workshop!

Op dinsdag kwam er een moslimschool (voor disabled children) op home of hope. Zij wilden van ons leren hoe ze hydrotherapie kunnen gaan geven. Zij hebben namelijk verschillende gehandicapte kids op hun school en ze hebben een zwembad aan laten leggen, zodat ze de kinderen therapie kunnen gaan geven. Ze hadden alleen geen idee hoe ze dit moesten gaan doen dus daarvoor waren ze naar HOH gekomen, zodat wij de leraressen konden leren wat ze in t water konden doen. Dit was erg leuk om te doen. Zaterdag zullen we ook bij de opening van het zwembad zijn bij die school en gaan we een demonstratie geven.
Dinsdagavond kwamen Alfi, Sharmini en hun zoon bij ons eten. We hadden hutspot en vegetable noodles met ei en nootjes voor ze gemaakt. Normaal gesproken staat Sharmini altijd uren in de keuken voor ons, dus nu was het wel leuk dat de rollen een keer omgedraaid waren. Het was erg gezellig. Ze voelen voor mij steeds meer als echte familie en we hadden dan ook echt leuke gesprekken. Ik weet niet of ze de hutspot echt lekker vonden (volgens mij niet, want daar zit geen smaak aan voor hun als Sri Lankanen) maar de noodles vonden ze gelukkig lekker :-)

Woensdag en donderdag hebben we nog 2 leuke therapiedagen gehad. De pomp van het zwembad was terug en hierdoor konden we ook weer therapie in het water geven. Daardoor hadden we het weer wat drukker. Lotte en ik kregen nog van een familie een leuk cadeautje. De vorige keer dat we hun kind hadden behandeld, hadden ze foto's gemaakt. Deze hadden ze speciaal af laten drukken en aan ons gegeven. Te schattig!!

Nadat woensdag en donderdag weer omgevlogen waren, was het alweer weekend! En dat betekende: tijd voor een uitje. Dit weekend stonden Negombo en Colombo (aan de westkust) op het programma. Vrijdagochtend vroeg ging het wekkertje om half 5 en om kwart over 5 zaten we in de auto naar Kandy. We wilden de intercity pakken die er veel sneller over doet, maar helaas was deze al helemaal volgeboekt en moesten we met de stoptrein. In Colombo stonden Jeroen en Michelle ons al op te wachten en samen gingen we naar Negombo. Daar hebben we een hostel uitgezocht en geluncht (waar we 2 uur op hebben moeten wachten). Maurice en Daniëlle die we vorige week voor het eerst hadden ontmoet, kwamen ook naar Negombo toe en toen waren we dus gezellig met 8 Nederanders op pad. We hadden geregeld dat we bij een ander luxe hotel voor 3 euro de hele middag aan het zwembad mochten liggen met een bar en uitzicht op strand en zee. Hierna ploften we dus lekker op ons ligbedje neer en hebben we ons de rest van de dag daar vermaakt. Het was heerlijk weer (zo’n 30 graden.. heb nog wel aan jullie gedacht in Nederland hoor), dus niks te klagen!
’s avonds hebben we lekker gegeten om vervolgens door te gaan voor een stapavondje in the rodeo pub. Hebben ons daar prima vermaakt. Gezellige mensen, leuke muziek en een lekker biertje, wat wil je nog meer. Hebben veel locals ontmoet. Iedereen wilde een praatje maken of op de foto met ons. Ik was in gesprek met een jongen die uit Colombo kwam. Hij vertelde van alles en aan het eind kreeg ik 2 armbandjes van hem die hij om zijn pols had. Als teken van vriendschap en dat ik hem altijd zal blijven herinneren (uh okee). Daarnaast waren er ook wat rijkere mannen te vinden in de pub. Een man vroeg of ik rode wijn wilde (wat hier zo’n 5 euro per glas is), maar toen ik zei dat ik bier dronk, bestelde hij meteen een grote fles. Ideaal! Na een paar uurtjes waren we wel benieuwd of er ook nog een andere club was, dus wij wilden afrekenen en weggaan. Toen we af wilden rekenen, bleek alleen dat de rekening al betaald was, door een man die niemand van ons gesproken had. In totaal was het zo’n 60 euro, niet niks dus en wij vonden dat natuurlijk totaal niet erg! Uiteindelijk lag ik om 4 uur in mijn bedje en ik had ik een hele leuke aaf gehad.

Na een kort nachtje ging de volgende ochtend om half 9 de wekker alweer, want we wilden naar de beroemde vismarkt in Negombo. Het leek ons verstandiger om maar niet daarvoor te gaan ontbijten, vanwege de verwachte lucht die daar hangt.. en dit bleek maar goed ook. Op het strand lagen duizenden vissen uitgespreid op doeken. Overal waar je keek lag vis, in alle soorten en maten. De verkopers waren druk in de weer en de laatste vis werd binnengehaald. Was leuk om even gezien te hebben, maar stonk er alleen verschrikkelijk, dus we zijn er niet zo
heel lang geweest. Na een heerlijk ontbijtje achteraf, hebben we de bus gepakt naar Colombo. Maurice en Daniëlle zitten met hun project in de buurt van Negombo en waren dus ook al een aantal keer naar Colombo geweest. Hierdoor wisten zij precies de leuke plekjes en een heel leuk hostel midden in de stad, ideaal. Colombo is de hoofdstad van Sri Lanka en van wat ik er tot dan toe van gezien had, vond ik het alleen een vieze, drukke stink stad. Na dit weekend is mijn beeld daarvan wel bijgesteld. Colombo is verdeeld in verschillende wijken. De wijk waar je aankomt met trein of bus, is erg arm, vies en ontzettend druk. Echt niet leuk. Maar als je dan 1 of 2 wijken verderop rijdt, weet je niet wat je ziet. Mooie wegen, heel schoon, hoge gebouwen, dure en leuke winkels. Alles is echt heel modern en dat vind je nergens in Sri Lanka. Het was net alsof je in een heel ander land bent. We hadden een mooi hostel, op een ideale plek. We dumpten onze spullen en gingen shoppen. Dit kan je in Colombo, 1 van de weinige plekken in Sri Lanka, goed doen. Eerst even geluncht bij de Mac Donalds, want die hebben ze ook alleen hier in Colombo en nergens anders in Sri Lanka. Oh wat smaakte dat Big Mac menu goed zeg. Vervolgens naar de Odel winkel om kleren in te slaan. Een erg leuke winkel, heb uiteindelijk een truitje en een t shirtje gekocht.
Na lekker gegeten te hebben ‘s avonds, gingen we op zoek naar een pub of club waar we konden stappen. We hadden veel verhalen gehoord over het uitgaansleven in Colombo. Je kunt nergens in Sri Lanka eigenlijk echt leuk stappen of een drankje doen en het scheen dat dat hier wel kon. Helaas viel het heel erg tegen. We hebben verschillende pubs bezocht, maar daar was geen hond te vinden. En in de echte grote clubs kwamen we niet binnen, omdat je daarvoor echt in pak en jurk moet en wij liepen daar op onze slippertjes en korte broeken. Toen maar terug naar huis gegaan en lekker gaan slapen.

Zondag hebben we nog even wat kraampjes en winkeltjes bekeken en toen zijn Lotte en ik weer met de trein naar huis gegaan. Mick en Daphne bleven nog een dagje, omdat zij vandaag een workshop over CP hadden in Colombo.

Vandaag heb ik weer een hele nieuwe ervaring gehad. Ik heb een dagje rondgebracht in het ziekenhuis. Ik had nog steeds erg last van mij pols door het raften (inmiddels al 2,5 week geleden) en stelde het naar de dokter gaan elke keer uit, omdat ik daar niet zo van ben. De fysio’s raadden me echter aan om toch even langs te gaan voor de zekerheid. Gelukkig kent Jose een goede arts (Asela) hier, waar ik terecht kon. Na 2 uur gereisd te hebben met openbaar vervoer, kwamen we in t ziekenhuis aan. Daar vroeg ik aan de zusters of we op de juiste afdeling zaten van dokter Asela. Kreeg doodleuk te horen dat hij er vandaag niet zou zijn en dat ik morgen maar terug moest komen. Ik vertelde dat ik toch echt een afspraak had om 2 uur. Geen enkele zuster kon goed Engels en ze lachten me gewoon uit. Uiteindelijk een zuster gevonden die Engels kon en haar Asela laten bellen. Die vertelde gelukkig dat hij er gewoon om 2u zou zijn en dat die andere werknemers maar een beetje dom waren en onzin spraken. In het ziekenhuis keek ik ondertussen mijn ogen uit. Het was echt een oud en smerig ziekenhuis, je kon letterlijk overal naar binnen kijken, zelfs in de operatiekamers!! Was echt niet fijn. Werd er zelfs een beetje misselijk van. Daarnaast liepen de honden gewoon vrolijk door het ziekenhuis, van hygiëne hebben ze hier nog nooit gehoord. Op de gangen kwamen we veel families tegen die zenuwachtig zaten te wachten of keihard aan het huilen waren. Een hele ervaring om zo even rond te lopen. Asela was precies op tijd en heeft uitgebreid naar mijn pols gekeken. Hij vertrouwde het toch niet en zond me door naar een privé kliniek om foto’s te laten maken. De privé kliniek was erg bijzonder: we moesten onder een winkel naar beneden, waar we in een parkeergarage terechtkwamen en ergens in een hoekje zat een klein kamertje waar de foto’s gemaakt werden. Heeel bijzonder. Vervolgens weer terug naar Asela in het ziekenhuis om de foto’s te laten zien. Asela zat alleen midden in een operatie. Na even wachten, kwam hij speciaal voor mij gewoon even uit de operatie gelopen, om mijn foto’s te bekijken. Voelde me een beetje schuldig. Hij vertelde me dat er gelukkig niks gebroken is, maar dat het waarschijnlijk mijn collaterale ligamenten zijn die aangetast of ingescheurd zijn. Hiervoor heeft hij een hele hoop medicijnen op een briefje geschreven, die ik kan ophalen bij de apotheek en hij moet goed ingetaped worden door een fysiotherapeut. Een ervaring rijker en gelukkig goed nieuws, dat er niks gebroken is. Heb ook nog een mooi aandenken, wat mocht m'n röntgenfoto mee naar huis nemen. Zou in NL ook niet gebeuren..

Morgen begint de ‘echte’ stageweek weer. Nog maar 3 dagen en dan is het alweer weekend ;-)

Liefs Jolien