Time flies when you’re having fun...

Hoi allemaal,

Het is echt niet normaal hoe snel de tijd hier voorbijvliegt! Ik zit hier inmiddels alweer 3 maanden. Nog maar 2 maand te gaan en dan zit ik alweer in het koude kikkerlandje. Daarnaast komen over 3 weken 2 vriendinnen van mij (Iris en Marita), mij opzoeken. Heel veel zin in! De tijd gaat zo ontzettend snel, dat ik af en toe wel even besef dat ik nog maar even flink moet genieten voor het voorbij is..

De afgelopen week zijn we helaas niet erg druk geweest met therapie. Waar we vorige week weer veel patiënten hadden, was deze week weer minder. Veel patiënten kwamen niet opdagen en doordat de pomp van het zwembad het nog niet deed konden we ook nog geen hydrotherapie doen.
We hebben deze weken ook weer 5 nieuwe Sri Lankaanse fysiostudenten erbij, waardoor we nu met z’n elven rondliepen in het medical centre. Iets te veel van het goede, als je het mij vraagt ;-)

Gelukkig hadden we wel weer andere taken te doen. Zo moesten we de sportdag voorbereiden (die we gister hebben gegeven). Daarnaast zijn we verder gegaan met de screening van kids van HOH.
Deze week heb ik ook een aantal keer meegedaan met het speeluurtje van de kinderen hier. Van 5 tot 6 hebben ze een (‘verplicht’) speeluurtje, waarbij ze allemaal overal en nergens te vinden zijn. Er wordt van alles gespeeld: cricket, volleybal, voetbal, badminton, speeltuin etc.
Ik heb al een jaar niet gevoetbald door mijn blessure, maar doordat het afgelopen weken wel redelijk goed ging, wilde ik voorzichtig proberen mee te spelen. De jongens tegen de meiden (met een aantal van ons erbij). Het was 1 groot kluitjesvoetbal en op het eind was het ongeveer 30 jongens tegen Paul en mij, omdat de meiden afhaakten.. Maar het was ontzettend leuk! Heerlijk om eindelijk weer eens tegen een bal te trappen..

Ik heb deze week ook weer met een hoop mensen bijgekletst via de skype. Wat een uitvinding is dat toch. Heb zelfs met Jacky geskyped, die aan de andere kant van de wereld in Suriname zit (zo’n 8,5 uur tijdsverschil). Fijn om op deze manier toch op de hoogte te blijven van iedereen.

Zaterdag was het dan zover: de sportdag! De hele week waren we druk bezig geweest met voorbereiden, was toch meer werk dan we hadden verwacht, maar we hebben t gered! We hadden alle 85 kids ingedeeld in teams en 10 (typisch Nederlandse) spellen bedacht, zoals spijkerpoepen, snoephappen, zaklopen, estafette etc. Het was nog een extra bijzondere dag, omdat Sharmini ook jarig was. De kinderen gingen ’s ochtends eerst 1 voor 1 bij haar langs om haar te feliciteren. Zo leuk om te zien. Ze liep zelf verder de hele ochtend gewoon mee bij de sportdag en was volop aan het genieten. Ik stond bij het spel ‘blinden geleiden’. 1 kind had de blinddoek voor, de ander moest hem begeleiden met woorden. Zo grappig om te zien dat de meesten helemaal niet bang waren en gewoon dwars door stoelen of palen heen wilden lopen. Waar ik natuurlijk weer leuke foto’s en filmpjes van kon maken. De spellen waren dik geslaagd en de kinderen hadden super veel plezier. Leuk om al die lachende koppies te zien en het fanatieke gegil te horen.
Als afsluiting van de sportdag hebben we met z’n allen in het auditorium geluncht. De keuken had voor het eten gezorgd (bakken vol met eten..) Iedereen kreeg een bordje op schoot en natuurlijk gewoon met de handen eten! Aan het eind kreeg iedereen een diploma en de plekken 1,2,3 een beker. Daarnaast hadden we nog een beker voor ‘world's best mom’ gekocht voor Sharmini en door het oudste meisje en jongste jongetje van HOH laten geven. Een mooie afsluiting van een super leuke sportdag.
De oudste meiden hadden ook nog een verrassingsfeest voor Sharmini voorbereid voor de avond. Deze begon om half 7. Ze hadden het hele auditorium mooi versierd met ballonnen en slingers, tafel netjes gedekt etc. Daarnaast hadden de kinderen allemaal stukjes voorbereid met zang en dans. Ontzettend lief. Ondertussen liep Sharmini (zoals atlijd) heen en weer om te zorgen dat alles goed verliep (op notabene haar eigen verjaardag). Maarja dat blijft Sharmini.. toch moeilijk om de touwtjes uit handen te geven ;-) Wat nog een typisch gevalletje ‘op z’n Sri Lankaans’ was, was dat toen er nieuwe familie binnenkwam, de hele show en alle stukjes, doodleuk weer van voor af aan begonnen en alles nog een keer opnieuw werd opgevoerd, want ja de familie moest het natuurlijk ook wel meegemaakt hebben.
Halverwege de avond werden wij door de kinderen uitgenodigd om aan de netjes gedekte tafel te komen zitten waar allemaal lekkers op lag: cake, bananen, koekjes en zoetigheid. Wij hadden verwacht dat die tafel gedekt was speciaal voor Sharmini en Alfi en hun familie, dus wij voelden ons heel ongemakkelijk om daar te gaan zitten. Maar Sharmini vertelde dat ze heel graag wilden dat wij daar gingen zitten en eten en dat de kids teleurgesteld waren als we het niet deden. Wij aten daarom maar wat dingetjes en ik vond het ook wel weer heel erg lief. Na alle stukjes, was het tijd voor het eten. Ze hadden speciaal een kok ingehuurd, die kottu (een typisch Sri Lankaans gerecht) kwam maken. Waren in totaal met zo’n 120 mensen, iedereen kreeg weer een bordje en voor de 2e keer die dag konden we lekker met onze handen eten. Tot slot kwamen de bakken ijs tevoorschijn en werden wij nog gebombardeerd tot ijscomannetjes en vrouwtjes. Ieder kind kreeg een bolletje ijs met een hoorntje.
Al met al was het een super geslaagde dag. Ik heb enorm genoten van het plezier en enthousiasme vd kids en was echt een beetje ontroerd door het verrassingsfeest wat de kinderen samen met Alfi voor Sharmini hadden georganiseerd. Zo leuk om Sharmini te zien stralen en een keer in het middelpunt van de belangstelling te zien staan! Wat een topdag. Vind het ook echt leuk, dat we nu een steeds betere band krijgen met de kids.

We hadden door alle drukte van gister niet eens tijd gehad om ons cadeau en onze zelfgemaakte appeltaart te geven aan Sharmini. Deze hebben we daarom vanochtend maar gegeven. Daarnaast zijn we vanmiddag en vanaaf nog even naar Kandy geweest. Het was vandaag poyadag (een feest voor de boeddhisten), waardoor het feest was bij de tempels. Toen we aan kwamen lopen, belandden we er meteen al middenin, want voor de tempel van de tand werd een hele show opgevoerd met veel dans, muziek en olifanten. Hier hadden we ook afgesproken met 2 andere Nederlanders. Via een vriendin van mij hoorde ik dat zij ook in Sri Lanka zitten en hierdoor hadden we contact gekregen via facebook. Ik had ze nog nooit gezien, dus het was heel grappig om ze nu eens in het echt te ontmoeten. We zijn met z’n allen naar de Kandyan Dance show geweest. Een hoop getrommel, getoeter en gek gedans, niet heel bijzonder, maar wel leuk om een keer mee te maken. Daarna nog lekker uit eten geweest met z’n allen. In de bus terug naar huis, gebeurde nog iets grappigs net. Ik zat voorin de bus samen met Daphne. Een jongeman naast mij glimlachte en knikte een aantal keer naar mij, dus ik lachte even 1 keer vriendelijk terug. Liep hij de bus uit met al zijn spullen en drukte hij stiekem een papiertje in mijn handen. 3 keer raden wat erop stond: juist naam + facebook? Blijft toch grappig en apart, die mannetjes die zomaar hun naam, mailadres, fb, nummer etc geven.. De buschauffeur vertelde nog dat de jongen een soldaat uit het leger was. Moest toch wel weer erg lachen.

Morgen weer een nieuwe week, waarin we veel dingen gaan doen. Te beginnen met de workshop op de universiteit (hopen dat hij nu wel doorgaat..)

Fijne week allemaal,

Liefs Jolien