The south

Hallo allemaal,

Hier weer even een update van mij over de 2e week met mijn familie.
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik gewoon weer stage gelopen op Home of Hope. Even gek om de omschakeling te maken naar optrekken met mijn familie en stagelopen (raar idee dat mijn familie wel in Sri Lanka is, maar niet bij mij), maar de dagen vlogen eigenlijk ook weer zo om. Keek namelijk erg uit naar het volgende weekend.

Helaas was het niet zo druk met therapie geven deze week. Extreem veel patiënten kwamen niet opdagen (waarschijnlijk door de regenval), waardoor we niet veel te doen hadden. We zijn daarom verder gegaan met wat andere taken, die nog waren blijven liggen en waar we nog geen tijd voor hadden gehad. We zijn bezig met het maken van een groot smoelenboek, waar alle kinderen van home of hope in komen met hun foto en naam + geboortedatum. Daarnaast zijn we ook alle kids van home of hope aan het screenen (hebben ze fysio of PMT nodig?) en hiervan maken we een file voor ieder kind. Deze week hebben we de squares en hinkelbaan helemaal afgemaakt, deze zijn nu klaar voor gebruik. Daarnaast heb ik alle kinderen van Home of Hope op de foto gezet voor het smoelenboek. Zo was ik toch nog nuttig bezig!

Mijn familie reisde ondertussen van Nuwara Eliya naar Ella toe. Ella is een gezellig klein plaatsje waar je goed kunt hiken en watervallen kunt zien. Dit hebben ze dan ook gedaan. Ze zijn 2 nachten in dit plaatsje gebleven en daarna zijn ze doorgegaan naar Tissa. Dit is een plaatsje vlakbij Yala: het nationaal park, waar ze op jeepsafari zijn geweest en heel veel gave dieren hebben gespot. Het grappige was dat ik al deze plaatsen in de eerste 2 weken ook had bezocht en een hoop contacten op had gedaan, ook met de hostels. Hierdoor werd mijn familie goed begeleid (werden met taxi naar volgende plaats gebracht) en konden ze in dezelfde hostels slapen voor een goedkope prijs (kregen korting omdat ze mij kenden haha). Elke avond had ik even contact met mijn familie over hoe ze het hadden. Was leuk om te horen dat de eigenaren van de hostels mij (en Lotte) allemaal nog kenden en ik werd verscheidene keren door eigenaars gebeld en bedankt dat ik mijn familie naar ze had gestuurd.

Vrijdagochtend stond ik om half 6 op en vertrok ik om 6 uur samen met Viji richting het zuiden om mijn familie weer op te zoeken. We zouden elkaar ontmoeten in Unawatuna (zij werden daar heen gebracht met een andere taxi). Na wat vertraging gehad te hebben, omdat we de snelweg niet konden vinden. Jaja, jullie lezen het goed: een snelweg in Sri Lanka! Het is ook de enige voorlopig, maar wel een hele handige (als je tenminste weet waar hij is). We werden verschillende keren de verkeerde kant op gestuurd, de mensen hier schijnen wat moeite te hebben met links en rechts.. maar na een uur zoeken was hij daar dan toch eindelijk: de snelweg. En we hadden een primeur: het was voor Viji zijn eerste keer op de snelweg en voor mij ook. Ik keek mijn ogen uit. 100 km per uur!! Welgeteld 4 auto’s de hele weg tegengekomen, geen getoeter, geen koeien over de weg, wel 1 hond (die lopen werkelijk overal) en politie (zelfde geval als bij de hond, die kom je ook overal tegen, altijd boetes aan t schrijven). Viji vond het na 5 minuten al saai worden, omdat hij niks te doen had, maar we waren wel binnen een uur in Galle, heerlijk! Uiteindelijk hebben we er 7 uur over gedaan om in Unawatuna te komen. Na wat zoekwerk kwam ook mijn familie daar aan en waren we weer herenigd. Lekker geluncht in een strandtent, hostel uitgekozen en daarna meteen op een ligbedje aan het strand geploft. Het was een beetje bewolkt helaas, maar wel heel warm! Rond 6 uur zijn we naar Galle gegaan. Erg mooi om het fort bij avondlicht te zien. Na 2 uurtjes rondgelopen te hebben, zijn we teruggegaan naar Unawatuna en hebben we heerlijk gedineerd op het strand met gezellige lichtjes en muziek.

Zaterdag om half 6 (alweer zo vroeg op pff) ging de wekker. Om 6 uur zaten we in de auto richting Sinharaja Rainforest. Dit is het enige stukje regenwoud wat nog over is in Sri Lanka. Helaas viel de afstand wat tegen, we moesten 3 uur rijden voor we er waren. Allemaal haarspeldbochten, waar ik natuurlijk weer heel blij van werd. Daar aangekomen namen we een tuktuk naar de ingang van het park. We reden over de smalste en hobbeligste paadjes, maar de tuktuk kon het gelukkig aan. De weg er naar toe was in ieder geval al super mooi. Bij de ingang kregen we een goede gids toegewezen die de hele weg met ons meeging en alles uitlegde. Hij stopte onderweg overal: bij super veel verschillende soorten bomen, planten, insecten en andere dieren, watervallen etc. We kregen overal een uitgebreide uitleg bij. Uiteindelijk veel grote spinnen gezien, kleine slangen, aardig wat vogels, heeeel veel bloedzuigers en nog wat andere dieren en insecten. Het regenwoud zelf was erg mooi. Was nog nooit in een regenwoud geweest, maar ik genoot echt van de natuur. Onderweg hebben we nog in een restaurantje in de bush bush een kopje koffie gedronken (moesten hiervoor wel over een grote schommelbrug die op instorten stond). Daarna zijn we naar de waterval gelopen, over een hoop glibberige paadjes, M’n oom, moeder en zus bleven aan de waterkant staan en Viji, de gids en ik gingen dwars door de rivier, van rotsblok naar rotsblok naar de overkant om bij de waterval te komen. Moest hiervoor zelfs met mijn blote voeten door de jungle lopen (waar allemaal bloedzuigers zaten), maar ik had het er allemaal voor over. Toen we er eenmaal waren, was het echt super! Een enorme waterval met een meertje ervoor. Heel helder en schoon water. Hebben ons gewassen en een stuk in het water gelopen. We wilden erg graag zwemmen maar hadden geen droge kleren bij ons, anders waren we gegaan. De gids, waar ik de hele weg al gezellig mee aan het kletsen was, wilde zich even uitsloven en besloot om van de rots in de waterval te springen. Viji en ik kregen even de schrik van ons leven toen hij een hele tijd niet meer bovenkwam, maar gelukkig kwam hij ineens naast ons weer boven water. Hij was onder water gezwommen omdat daar de stroming minder hard was. Hierna zijn we de teruggelopen naar het begin van het park. Hebben 5 uurtjes rondgelopen en waren toen wel aardig kapot! Was een mooie ervaring om een keer gedaan te hebben. Hierna zijn we teruggereden naar Unawatuna. Hebben nog snel een duik genomen in de zee en daarna zijn we weer lekker uit eten gegaan op het strand. Er waren veel beachparty’s aan de gang en we kregen er dit keer zelfs vuurwerk bij, heel leuk!

Vandaag was ons laatste dagje samen. We stonden vroeg op, zodat we nog lekker een ochtendje op het strand konden liggen. Het was mooi weer, dus konden lekker bij bruinen en in de zee zwemmen. Om 12 uur gingen we op weg naar Negombo. Hier verblijft mijn familie vanavond nog even in een hostel tot ze vannacht worden opgehaald door de taxi, die hen naar het vliegveld brengt (ze vliegen om 4.30) We hebben daar nog even lekker op het strand gelopen, een kokosnoot gegeten en hebben toen vervroegd avond gegeten. Ik ging samen met Viji, rijst en curry eten en natuurlijk moest dit op de Sri Lankaanse manier: met onze handen! Na een paar keer oefenen, gaat het me nu toch wel redelijk goed af en moet zeggen dat ik het nog best lekker vind zo!

Hierna kwam het lastigste moment.. afscheid nemen. Was echt wel even moeilijk. Zo raar om te bedenken dat zij morgen weer in Nederland zitten en ik ze pas in januari weer zie. Hebben 2 ontzettend leuke weken samen gehad en heb genoten dat ze er waren. Ga ze missen!! Gelukkig hebben ze een hoop leuke verhalen en foto’s voor iedereen in Nederland.
Morgen weer back to reality.. Een nieuwe stagedag staat voor deur!

Liefs Jolien