Famous

Hallo lieve mensen,

Hierbij weer een update vanuit het zonnige Sri Lanka. Net terug van een heerlijk weekend genieten aan de oostkust (wat is het leven als stagiair in Sri Lanka toch zwaar.. ;-)).

De stageweek vloog weer voorbij deze week. Maandag zijn we naar de syndroom van down school geweest. Ik zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop vanwege de vorige keer, maar dit bleek niet terecht. De leraressen waren super aardig (het hoofd van de school was er niet, misschien dat dat ook meespeelde). Ze hielpen ons bij alles, gingen leuke gesprekken aan en de kinderen waren erg blij dat wij er weer waren. Na de meditatie en het ontbijt zijn we meteen gestart met individuele therapie: elk kwartier, 1 kind. We toverden de ontbijtkamer (kamertje van 2 bij 3 met een bak met beschimmelde bananen die er al zo’n 2 jaar leken te liggen) om tot therapielokaal en gingen aan de gang. Hierna hebben we een verjaardag van een kind bijgewoond, wat gevierd werd met veel gezelligheid en lekkers. Tot slot hebben we ook nog 3 groepen voor groepstherapie gehad. We introduceerden stoelendans (maar dan met kleine balletjes) en schipper mag ik overvaren. De kids hadden de grootste lol en wij ook. Toch blijf ik me wel verbazen over de manier van lesgeven op deze school: leraressen die 9 van de 10 keer niet in de klas zijn, kids die van hot naar her rennen en niet in hun eigen klas blijven, anderen die doodleuk liggen te slapen in de klas etc. Was wel blij dat we vandaag zo’n leuke dag hebben gehad en konden zien dat de kinderen zoveel plezier hadden.

De rest van de dagen zijn we weer druk geweest met therapie geven op Home of Hope. Shalika was er deze week niet, omdat haar oma was overleden. Hierdoor hadden wij iets meer patiënten te behandelen. Daarnaast hebben we een begin gemaakt met het verven van een hinkelbaan en squares in het medical centre. Hier kunnen we later met de kinderen loop/springoefeningen mee gaan doen.

Het weekend:
Vrijdag om 6 uur was het zover: samen met onze prive taxi chauffeur Vijideran (jongen van Home of Hope die het hele weekend onze taxi was) gingen we op weg naar Trincomalee (plaatsje aan de kust in het noordoosten). Na 5 uurtjes kwamen we aan in het plaatsje. Onderweg konden we al goed zien dat deze omgeving heel anders is als in het midden van het land. Super veel politie, checkpoints, heel weinig auto’s, veel fietsers, krakkemikkige huisjes aan de kant van de weg en een hele andere natuur (beetje safari idee). De mensen in deze omgeving zijn heel erg arm. De oorlog is hier heel heftig geweest en de tsunami is hier ook aan land gekomen en heeft dingen verwoest. Daarnaast was het hier meteen 10 graden warmer: 38 ipv 28 die we gewend zijn. Bij aankomst gingen we eerst naar een hot spring wells. Dit zijn natuurlijke warmwaterbaden die ontstaan zijn uit de aarde en van zichzelf warm zijn geworden. Leuk om even te zien. Daarna op naar ‘t hostel. Viji parkeerde de auto aan t strand en wij konden een hostel uitzoeken die we wilden. ‘t eerste beste hostel was meteen top! Gelijk aan t strand, goedkope prijs: prima! Spullen gedumpt en op naar het strand. Na een paar uurtjes op t strand bakken besloten we naar pigeon island te gaan. Dat was een eiland wat iets verderop in de zee lag en waar je heel goed kon snorkelen en vogels spotten. Even had ik het idee dat ik midden in expeditie robinson was beland en we naar de eilandraad gingen. We zaten met z’n allen in een klein bootje en gingen full speed over de golven heen. Bij het eiland hebben we uiteindelijk 2 uurtjes gesnorkeld. Was te gek! Het koraalrif leek wel glow in the dark en er zwommen duizenden mooie, gekleurde vissen en zelfs een kleine haai onder en langs ons heen. Voelde me net een klein kindje in de speeltuin. ’s Avonds hebben we gegeten in een typisch lokaal restaurantje waar ze heerlijk eten hadden. We wilden graag een (beach) party bijwonen dit weekend en waren hier dus naar op zoek. Helaas bleken die hier ook niet zo te zijn (seizoen was op zijn eind). Voor ons restaurant speelde echter een band en stonden allemaal mensen te kijken. Een enkeling was aan het dansen maar het klonk erg leuk. Wij besloten dan ook om er ons eigen feestje maar van te maken en begonnen op het plein voor de band, te dansen met een paar lokale mensen. In het begin waren het er 4, maar na een half uur stonden er ineens 30 sri Lankanen om ons heen te dansen met ieder hun eigen (gekke) dansstijl. Moet zeggen dat ik voor het eerst van mijn leven met een opa heb staan dansen. Kregen van iedereen high fives en complimenten en langs de kant stonden nog zo’n 200 mensen te kijken. Toen we weer bij de auto kwamen om terug te gaan, kwam Viji lachend en met grote ogen aangelopen en vroeg hij: Did you drink something? Zal er vast heel gek uit gezien hebben, maar zo zijn we nou eenmaal.. ;-)

Zaterdagochtend zijn we om half 6 opgestaan om de zonsopgang te zien, want ja, hoe vaak kan je de zon nou zien opgaan aan zee? Was echt super mooi! Helaas waren we net iets te laat, maar doordat het heel erg warm was ’s nachts hadden we nauwelijks geslapen en besloten we om met ons handdoekje en kussen verder te slapen op het strand. ’s Ochtends hebben we eerst een katholiek kerkje bezocht, wel weer eens wat anders dan al die tempels. Dit gebied is vooral hindoeïstisch en katholiek, dus je zag veel verschillende tempels en kerkjes. Nadat we ontbeten hadden in t stadje, maakten we een rondje op de vegetable en fish market. Allemaal mannetjes die groenten en fruit stonden te verkopen. Hoop kabaal en chaos maar erg leuk om mee te maken. Wij maakten een rondje en even leek het alsof we beroemde popsterren waren. Van alle kanten kwamen mensen naar ons toegelopen met de vraag: hey you are the dancers from yesterday! Good dancing!! High five!! Waren in 1 klap beroemd in het stadje en iedereen had het over ons. Als wij aan Viji vroegen wat ze tegen elkaar zeiden in het Singalees, vertelde hij dat iedereen het over ons had. Na de marktjes gingen we naar een Dutch fort. Daar een hindoeïstische tempel bezocht, pfoe wat zijn die dingen lelijk zeg.. Allemaal neonletters, lichtjes, lelijke beeldjes, echt niet mijn ding. Vind de boeddhistische tempels dan stukken mooier. Vervolgens zijn we naar een navy (soort van marine) museum geweest, met allemaal dingen van de oorlog en geschiedenis. Gelukkig konden we overal weer voor de lokale prijs naar binnen, wat ons als studentjes weer een hoop centen scheelde. Na het museum, nog een boottripje over de zee gemaakt met zo’n 40 Sri Lankanen en daarna zijn we op het strand gaan liggen. Ook hier waren we weer een attractie op zich. Er was veel lokale bevolking op het strand en ze wilden in het water allemaal onze aandacht of overgooien met onze bal.
’s Avonds zijn we luxe uit eten geweest in een Dutch Bank Cafe (was door Nederlanders gebouwd, verder niks Nederlands te zien helaas) en zijn we met wat chippies en sprite op het strand voor ons hostel gaan zitten.

Zondag zijn we weer vroeg opgestaan (5 uur) om naar de zonsopgang te kijken. Dit keer wel op tijd en de zon helemaal zien opgaan, echt heel erg mooi! Nog een paar uurtjes bijgeslapen op het strand, waar ondertussen 100 foto’s van ons gemaakt werden door andere mensen die over het strand liepen. Rest van de ochtend nog even lekker van de zon, zee en het strand genoten en om 5 uur zijn we terug naar huis gegaan. Was een zeer geslaagd weekendje, super genoten en lekker om weer even op het strand te zijn geweest.

Deze week hebben we verder nog een minder bericht gehad. We mogen van de regering niet meer op een plek buiten Home of Hope stage lopen. We hebben nu ons residence visa en daarin staat dat we alleen mogen ‘werken’ op HOH. Als ze ons op een andere plaats tegenkomen, worden we meteen teruggestuurd naar Nederland en krijgt HOH geen stagiaires meer. Dit risico willen we natuurlijk niet lopen, maar dit houdt dan ook in dat we niet meer op de syndroom van down school mogen stagelopen. Erg jammer, want we hadden net onze draai gevonden en iedereen was super enthousiast. We moeten nu gaan kijken wat de mogelijkheden zijn, om een extra therapie dag in te plannen op home of hope en wij zullen ook wat meer met de kinderen van HOH zelf gaan doen.
Vandaag hadden we hierdoor nog een extra dagje vrij. Ik heb daarom cricket en voetbal gespeeld met wat jongeren die hier het hele weekend waren, om soort van voorlichting te geven aan de kids van HOH. Waren allemaal van onze leeftijd, dus was erg gezellig!

Oh en tot slot even een update over de vorderingen van het sponsorgeld. Het sponsorgeld wat wij met z’n vieren hebben opgehaald, wordt al goed besteed. Er is een nieuwe rolstoeloprit gemaakt voor het huis van Alfi en Sharmini, zodat een jongen die 3 dagen op Home of Hope verblijft ook met zijn rolstoel bij hun huis kan komen en verder is er een weg aangelegd naar het medical centre toe, zodat de rolstoelen daar overheen kunnen rijden. Hiermee willen ze laten zien dat rolstoelrijders niet afhankelijk hoeven te zijn en dat ze zichzelf kunnen redden. Een mooie instelling!
Er zijn nog heel veel andere dingen die gedaan moeten worden, maar het is leuk om te zien dat er al veel goede dingen gedaan worden met het geld.

Liefs Jolien