Heavy metal

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer, de week zit er weer op. Een week waarin we een medical taping cursus hebben bijgewoond, therapie hebben gegeven, afscheid hebben genomen van onze moeder/matriarch Jose en waarin we op een heavy metal party beland zijn. Ik zal jullie weer even bijkletsen.

Maandag hebben we een cursus medical taping bijgewoond in Colombo. Deze cursus werd gegeven door Jose en Dulan en er kwamen zo’n 150 Sri Lankaanse fysio’s om te oefenen met het tapen. In eerste instantie zouden wij niet gaan, omdat het zo’n 6 uur reizen is naar Colombo met het openbaar vervoer, maar een belangrijke man die de cursus organiseerde wilde perse dat wij erbij waren, omdat dat voor hem extra status gaf. Hij was bereid om ons helemaal op te halen met zijn auto vanuit Colombo en ons daarheen te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Om 3 uur ’s ochtends ging de wekker en om half 4 zaten we in de auto richting Colombo. De man (Sasanka) had een super luxe auto bij zich (hij had even een keuze gemaakt uit zijn 12 auto´s). Het was een sportieve uitvoering van een jeep met leren bekleding geworden. In een recordtijd waren we in Colombo. Wat wil je, als je met 90/100 km door alle straten heen gast. Sasanka dacht dat het wel prettig was om onderweg de airco voor ons aan te zetten. Helaas was het een bijzondere airco: hij stond op 28 graden, maar we vroren ongeveer dood in de auto en de condens stond op de ramen. Onderweg leerde hij me Singalese woorden en tot 30 tellen. Wij leerden hem vervolgens wat Nederlandse zinnetjes, die hij kon gebruiken. Daarnaast had ik een gesprek met hem over het boeddhisme en het christendom. Hij zei dat geld en materialistische dingen helemaal niet belangrijk zijn, maar dat je moet kijken naar de goede kwaliteiten van een persoon. Volgens mij had hij dit verhaaltje gewoon uit zijn hoofd geleerd om een goede indruk te maken, want hij voldeed zelf totaal niet aan dit plaatje. Hij was maar aan het opscheppen over hoeveel auto’s hij had, betaalde alles voor ons en was erg materialistisch. Goede zelfkennis dus.. Wel weer geleerd dat er dus ook rijke mensen zijn in Sri Lanka.
Na 20 foto’s gezien te hebben van zijn pasgeboren kindje en de geboorte hiervan (kindje was 3 dagen oud en hij was nu alweer volop aan het werk), kwamen we aan in het ziekenhuis van Colombo. We konden meteen aan de gang: tape knippen! Het was leuk om te zien dat Jose als een soort beroemdheid daar werd gezien door alle Sri Lankanen en dat iedereen tegen haar opkeek. De rest van de dag hebben we geoefend met het tapen. Wij dienden als teachers en er werd ons elke keer gevraagd of de tape goed aangebracht werd (en dat terwijl zij de fysio’s zijn en ik maar een simpel studentje PMT). Zo zie je maar weer wat huidskleur met een mens doet, geeft je meteen veel aanzien! De Sri Lankaanse vrouwen wilden perse niet uit de kleren, dus wij werden regelmatig als proefpersoon gebruikt. Na een spicy lunch (zweet droop van m’n hoofd en werd door verschillende Sri Lankanen uitgelachen) gingen we verder met het middagprogramma. Om 4 uur zat het erop en kreeg iedereen zijn diploma. Het was erg leuk om een keer zo’n cursus mee te hebben gemaakt en heb er veel van geleerd. Op de terugweg met z’n allen nog heerlijke kottu gegeten in een restaurantje en daarna weer 4 uur terug naar Home of Hope. Sasanka stond erop ons ook weer thuis te brengen. Hij vond het onverantwoordelijk om 1 van zijn drivers te laten komen, want die waren moe. Het had echter niet veel gescheeld of ik was zelf achter het stuur gekropen. Susanka viel namelijk echt bijna in slaap. We probeerden hem daarom maar veel aan de praat te houden, hij stopte 3 keer en uiteindelijk hebben we maar redbull voor hem gekocht omdat het anders echt gevaarlijk werd. Was blij dat we eindelijk weer thuiswaren. Tot onze grote verbazing besloot hij om zelf weer helemaal terug te gaan naar Colombo (weer 4 uur in de auto). We stonden erop dat hij bleef slapen, maar hij was echt niet om te praten. Ik was in ieder geval erg blij toen ik weer in mijn eigen bedje lag om 11 uur.

Dinsdag, woensdag en donderdag hebben we weer therapie gegeven op Home of Hope. Dinsdag was echt een drukke dag, er kwamen 25 nieuwe patiënten + alle normale patiënten van de dinsdag. Het was dus even chaos, maar ook wel weer leuk. Ik kreeg patiënten waarbij ik moest kijken of PMT geschikt zou zijn of niet. Zo ook een agressief jochie met syndroom van down en zijn vader. Ik had gelukkig het nichtje van Alfi bij me, die wat dingen voor me wilde vertalen. Al snel bleek dat de vader toch wat andere ideeën had bij therapie. Hij dacht zijn kind wel even bij ons te kunnen droppen, als soort van oppas en dat hij zelf wel weg kon gaan. Daarnaast deed hij niks als zijn zoon een auto tegen de muur aan smeet en lokte hij zijn kind met zijn telefoon als het niet luisterde. Want ja, als hij een telefoon zag, dan deed hij alles. Ik heb hem maar even duidelijk gemaakt dat het zo niet werkt. En de man vond het maar raar dat zijn zoon alleen maar deed waar hij zin in had en boos werd als hij zijn zin niet kreeg.. Was echt een beetje geschokt door die vader en zo zie je maar wat een slechte opvoeding teweeg kan brengen. Voorderest verschillende kinderen weer behandeld en veel in het water geweest. De woensdag en donderdag waren wat minder drukke dagen.
Elke middag geven we altijd zwemles aan de kinderen van Home of Hope. Hier geniet ik ook echt van. De kinderen hebben zo veel lol in het water en je ziet ze echt met sprongen vooruitgaan. Vooral de allerkleinsten zijn erg schattig.

Donderdagmiddag hebben we van Jose nog een workshop haptonomie gehad. We moesten de grondemoties van onszelf benoemen en hebben het hier uitgebreid over gehad. Het was een lastige, maar interessante workshop, die redelijk wat losmaakte bij iedereen. We leerden elkaar op deze manier op een hele andere manier kennen en ik vond het ook mooi om te zien dat Shalika en Harshika meededen, want die zijn het helemaal niet gewend om over hun gevoelens te praten. ’s Avonds hebben we met z’n allen geluncht bij Alfi en Sharmini, omdat het de laatste avond van Jose was. Sharmini had zoals altijd weer een heerlijke maaltijd gemaakt, dit keer met garnalen erbij, jammie! Vervolgens Jose gedag gezegd en uitgezwaaid. Een raar moment en het zal echt wel even wennen zijn zonder haar. Jose heeft ons 3 weken lang met alles geholpen en veel voor ons geregeld. Ze was echt een beetje onze moeder/matriarch geworden :-) Nu moeten we het echt zelf gaan doen, maar dat komt helemaal goed met z’n viertjes!
Daarna was het weer tijd voor ons avondritueel: met z’n vieren in het pikkedonker op de bank de (spannende) serie 24 kijken. Elke avond kijken we 1 aflevering en dromen er vervolgens allemaal over haha.

Vrijdag hebben we een relaxdagje gehad. Alle wasjes gedraaid, hele huis schoongemaakt, in de hangmat in de zon gelegen in het zwembad gezwommen. Het is hier al anderhalve week heerlijk zonnig en warm weer, dus we genieten volop!

Gister zijn we naar Kandy geweest. Na een lunch met allemaal lekkere broodjes (ja dat kunnen ze hier in Sri Lanka wel), hebben we de hoge, grote boeddha beklommen die in Kandy staat. Het was een beste beklimming en in het zonnetje was het flink zweten, maar boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht. Helaas konden we de boeddha maar tot halverwege beklimmen, omdat ze de andere helft hadden afgesloten. Na een kokosnoot te hebben genuttigd, gingen we naar beneden en hebben we even geshopt in wat lokale winkeltjes. Een heerlijk ijsje gegeten in het winkelcentrum en vervolgens naar the pub voor een drankje (echt weekend!) In the pub zat een jongen uit Noorwegen naast ons die tegen ons begon te praten. Hij kwam erbij zitten en we raakten gezellig aan de praat. Hij bleek ook 3 maanden in Kandy stage te hebben gelopen (voor een waterproject) en dit waren zijn laatste dagen. Hij zou ’s avonds naar een vriend gaan die een concert gaf. Aangezien wij al 4 weken lang, heel graag een keer een echt Sri Lankaans feestje mee wilden maken, leek dit ons een geschikte mogelijkheid om dat eens uit te proberen. Na uit eten te zijn geweest in een lokaal (goedkoop) restaurantje (we waren wel 1,5 euro pp kwijt) gingen we op naar het ‘concert’. Na zo’n beetje heel Kandy gezien te hebben en 6 keer verkeerd te zijn gereden, kwamen we aan bij het feest. Het was een groot huis, waarin het feest gehouden werd. Je kon de muziek 10 km verderop nog horen en toen werd ons ook al snel duidelijk wat voor feestje dit was.. We waren terecht gekomen in een heavy metal party! Allemaal Sri Lankanen met lang haar en zwarte kleding die aan het headbangen waren. Echt wat voor ons, (not)!! Totaal niet onze muzieksmaak, maar wel heel grappig om dit een keer meegemaakt te hebben. De mensen waren wel allemaal aardig en hebben met een aantal een tijdje gekletst. Na een half uur waren we er wel weer klaar mee (hadden hoofdpijn van de harde muziek en vonden het toch wel een beetje een apart sfeertje) dus pakten we de tuktuk en bus terug naar Digana.

Vandaag hebben we weer een lekker rustig dagje en zijn we ons aan het opmaken voor een nieuwe stageweek. Volgend weekend gaan we waarschijnlijk een weekendje naar het strand in het oosten. Heerlijk om naar uit te kijken! Een fijne week allemaal..

Liefs Jolien