Top weekje

Hallo lieve mensen!

Ik heb een ontzettend toffe week achter de rug: leuke therapieën kunnen geven, 2 keer sinterklaas gevierd, weer een top weekendje gehad in Negombo, maar het leukste van allemaal: Iris en Marita zijn aangekomen!! Dat maakt het feestje natuurlijk compleet.

Het was deze week helaas een beetje slecht weer. Koud (lees 22 graden), regenachtig en winderig. Niet echt lekker dus en heb zelfs met een lange broek aangelopen de hele dag! Door het slechte weer konden we het zwembad niet gebruiken en kwamen aardig wat cliënten niet opdagen. Gelukkig kwamen er nog wel wat cliënten met de bus, die we extra lang therapie konden geven.
Daarnaast is het wel fijn om te merken dat er eigenlijk elke week wel weer nieuwe cliënten komen. Het is leuk om te horen dat mensen het via via allemaal aan elkaar door vertellen, waardoor wij weer nieuwe cliënten krijgen. Zo kwam er ook een dokter met een autistisch zoontje. Ik heb hem samen met Shalika gescreend en besloten dat hij elke week kon komen voor therapie. Deze week was hij er dan ook voor het eerst. Vond het heel bijzonder om te zien hoe de vader met zijn zoontje omging. Hij heeft echt alles voor hem over, maar hij voedde hem ook echt goed op (dit kan nog wel eens anders gaan hier in Sri Lanka). Hij praatte ook alleen maar Engels tegen zijn zoontje en geen woord singala, wat ik ook wel bijzonder vond. Dit was dan ook wel weer handig voor mij. Eindelijk een cliënt waar ik ook verbaal mee kan communiceren en helemaal handig omdat hij autistisch is. Ondanks dat het een heel lastig jochie was, vond ik het wel heel interessant om mee aan de gang te gaan. Het was erg leuk om te horen dat de vader al verschil zag tussen het begin en eind van de therapie!

Ik verbaas me er nog steeds over hoe snel de tijd voorbij vliegt. Ik merk dat ik echt op mijn plek zit hier. Therapie geven gaat echt lekker, omdat iedereen zijn eigen vaste cliënten heeft en dus ook zijn/haar eigen behandelplannetje kan uitvoeren. We kennen elke cliënt nu ook echt goed, waardoor je veel kan bereiken. We hebben nu nog maar 4 weken stage. Elke week komt er een groep cliënten met de bus vanuit een bepaalde plaats (dat is elke week een andere plaats, in totaal zijn er 4 groepen, dus 4 keer per maand een andere groep). Nu we nog maar 4 weken te gaan hebben, zien we elke groep dus nog maar 1 laatste keer. Dat is wel echt heel apart. Heb nog helemaal niet het idee dat we al bijna weer naar huis gaan en dat de stage er al bijna weer op zit.. Maar nu moeten we deze week dus al beginnen met ‘afscheid’ nemen.

Woensdagavond was het tijd voor sinterklaas. We hadden de Sri Lankanen uitgenodigd om sinterklaas te komen vieren bij ons. Ze hadden eerst geen idee wat er gevierd wordt met sinterklaas, maar dit hebben we ze wel even duidelijk gemaakt met gedichten, cadeautjes, sinterklaasliedjes, veel lekkers en pepernoten. We hebben met z’n twaalven het dobbelspel gespeeld met allemaal leuke kleine cadeautjes. Het was een erg gezellige en geslaagde avond en gelukkig vielen onze gedichten bij Alfy & Sharmini en Shalika & Harshika in de smaak (was nog best pittig in het Engels te rijmen), maar ze moesten er erg om lachen.

Donderdag was het dan toch echt officieel sinterklaas. Geheel in stijl (met een mooi sinterklaashoedje op en met een zak vol met pepernoten) gingen we naar het medical centre. Elke cliënt + ouders kregen een handje pepernoten om te proeven. De meesten vonden het nog heel erg lekker ook. We werden ook door iedereen aangekeken, waarom we zo’n gek hoedje op hadden maar gelukkig kon iedereen erom lachen. ’s Avonds hebben we nog een keer met z’n vieren sinterklaas gevierd. We hadden lootjes getrokken en we deden cadeautjes + gedicht. Nu we al zo’n 14 weken met elkaar opgescheept zitten, kunnen we natuurlijk aardig wat over elkaar schrijven en de gedichten waren dan ook erg grappig. Opnieuw een hele gezellige aaf met toffe cadeautjes.

Vrijdag zijn we naar Negombo gegaan voor weer een weekendje relaxen en party’en. Helaas duurde de reis wat langer dan gepland, omdat we in Colombo de highway bus niet konden vinden en er daardoor zo’n 2 uur langer over deden met de normale bus. Maar om half 9 kwamen we dan toch eindelijk aan in Negombo. Maurice en Daniëlle waren er al en stonden ons al op te wachten. Snel opgefrist en na een heerlijk diner, hebben we de oude vertrouwde rodeo pub maar weer bezocht. Opnieuw een hele gezellige avond gehad, met veel rare, gekke maar ook leuke mannetjes. Helaas was er alleen dit keer geen 1 die onze rekening wilde betalen.. ;-)
Het werd een feestje tot in de late (of beter gezegd vroege) uurtjes. Half 5 lag ik in mijn bed.
Iris en Marita zouden zaterdagochtend vroeg aankomen. Ze landden om 4.10 en ik wist dus dat ze elk moment zouden komen. Toch nog maar even een half uurtje op bed gaan liggen en om half 6 smsten ze dat ze er bijna waren. Dus hup, het bed weer uit, want ik moest ze natuurlijk wel even verwelkomen (met een brakke kop). Ik zag ineens een taxi rondrijden die niet echt wist waar hij heen moest en ja hoor daar zaten ze in!! Super leuk om ze weer te zien. Een beetje onwerkelijk nog, maar heel erg tof! Hebben meteen lekker bij gekletst want ze konden hun kamer nog niet in. Kreeg een zak vol met lekkers (leek opnieuw wel sinterklaas) en hebben een stuk gelopen op t strand. Zij waren natuurlijk ook helemaal kapot van de reis en wilden graag slapen. Na 3 uur konden ze eindelijk hun kamer in. Ik besloot om maar bij te slapen op een ligbedje aan het zwembad.
De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad gelegen, gezwommen en gechilled. Het was helaas niet echt zonnig, maar wel warm. Aan het eind van de middag zijn Iris, Marita, Daph en ik nog naar een familie op zoek gegaan. José had ons gevraagd om te checken hoe het met die familie ging. Zij was er anderhalf jaar geleden geweest en zij hadden de (arme) familie een tuktuk gegeven. Ze had alleen al een tijd niks meer van ze gehoord, dus was benieuwd hoe het met ze ging. Ons leek het wel leuk om te zien hoe zulke mensen leven dus we besloten even een kijkje te nemen.
Na een hele zoektocht kwamen we uiteindelijk toch bij het goede gezin aan. Een krakkemikkig en armoedig huisje op het strand in een klein vissersdorpje. Er zat een klein meisje op de grond, die haar moeder voor ons ging halen. Het bleek de goede vrouw te zijn. Zij vertelde ons dat haar man haar anderhalf jaar geleden had verlaten voor een andere vrouw en de tuktuk mee had genomen. Zij kan zelf niet aan werk komen, waardoor ze het nu heel arm hebben. Ze heeft 3 kids om te verzorgen. Vond het echt heel indrukwekkend om te zien hoe zij leven. 4 muren, golfplaatje erop, 1 kamer met allemaal troep waar ze met z’n vieren in leven en verder leven ze voornamelijk buiten. Er stonden 2 krakkemikkige stoeltjes, douche en wc was buiten en verder hadden ze eigenlijk niks. Het was zo’n lieve vrouw en de kindjes waren ook echt heel schattig. Vond het best moeilijk om te zien, hoe de mensen zo in armoede leven daar. Het liefst had ik ze direct geld willen geven, maar dan hadden we waarschijnlijk het hele dorp achter ons aan gehad, omdat ze elkaar daar allemaal kennen en allemaal arm zijn. We hebben haar contactgegevens gevraagd, zodat we contact met ze kunnen houden en ze misschien kunnen helpen met een kleine sponsoring. Na nog even met ze gekletst te hebben, zijn we weer teruggegaan. Was blij dat we even langs zijn geweest, toch een hele ervaring.
Tot slot zijn we nog gezellig met z’n allen uit eten geweest, in het restaurant waar we al zo'n 4 keer zijn geweest!

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om de trein weer terug te pakken naar Kandy. Om half 2 waren we weer thuis en hebben we de rest van de middag lekker gerelaxed en wasjes gedraaid.
Rebekka is vanavond ook met haar filmcrew gearriveerd, dus het wordt een gezellige drukke boel deze week. Marita en Iris gaan deze dagen nog wat leuke dingen doen en komen dan van de week weer naar Kandy en naar Home of Hope om te zien wat ik hier allemaal uitspook. Nog eventjes wachten dus voor ik ze weer zie, maar we hebben in ieder geval al 1 leuke dag samen gehad. Volgend weekend gaan we met z’n allen walvissen spotten in het zuiden, ook erg zin in. Maar eerst weer een paar dagen stage lopen!

Ik hoop dat jullie allemaal een leuke sinterklaas hebben gehad. Fijne week weer! Oja en voor de mensen die kunnen.. as. woensdag 11 december wordt de kerstfair gehouden voor Home of Hope. Er is voor iedereen wat leuks te doen, dus als je tijd hebt.. Ga even langs de ontmoetingskerk! Opbrengst gaat naar Home of Hope!

Liefs Jolien